Główne zagrożenie dla fauny puszczańskiej, której siedliskiem są duże i w miarę zwarte kompleksy leśne, to wylesienia oraz tworzenie antropogenicznych barier, co prowadzi do powstawania coraz bardziej przekształconych, mniejszych i izolowanych fragmentów lasów, uniemożliwiających prawidłowe funkcjonowanie populacji zwierząt. Obszar objęty projektem charakteryzuje się stosunkowo dużą lesistością oraz niskim stopniem fragmentacji obszarów leśnych. Obszary leżące w bezpośredniej bliskości głównego łuku Karpat charakteryzuje niskie zaludnienie oraz zagęszczenie dróg utwardzanych, antropopresja wydaje się jednak czynnikiem kluczowym i ograniczającym dla populacji zwierząt. Konsekwencje fragmentacji siedlisk dla gatunków można osłabić, zachowując lub odtwarzając połączenia między poszczególnymi płatami siedlisk, zasiedlanymi przez te gatunki, czyli korytarze migracyjne.

Ze względu na fakt, iż nie jest możliwe jednoczesne uwzględnienie wymagań wszystkich gatunków fauny puszczańskiej dla których istnienie korytarzy migracyjnych jest szczególnie istotne wyznaczenie ich będzie oparte na monitoringu wybranych gatunków wskaźnikowych, o szczególnie dużych wymaganiach siedliskowych (tzw. umbrella species), tj. drapieżników (wilki, rysie, niedźwiedzie), zwierząt kopytnych (jelenie, dziki, żubry, łosie) oraz ptaków drapieżnych (orlik krzykliwy).

Przyjęte cele projektu osiągane będą za sprawą zaplanowanych zadań obejmujących:

1)  weryfikację i waloryzację korytarzy ekologicznych oraz rekomendację do objęcia ich ochroną.

Zadanie 1. składa się z 3 etapów:

• sformułowanie kryteriów koniecznych do wyznaczenia korytarzy ekologicznych oraz wyznaczenie wszystkich istniejących korytarzy na obszarze projektowym;
• weryfikacja i waloryzacja istniejących korytarzy pod względem ich ważności dla przestrzennej i genetycznej trwałości populacji oraz realnej możliwości ochrony w długim okresie czasu;
• identyfikowanie gruntów nie stanowiących własności Skarbu Państwa w obrębie wytypowanych korytarzy, w celu ich ewentualnego późniejszego wykupu/dzierżawy/kompensacji/zamiany przez Skarb Państwa.

2) działania informacyjno-edukacyjne.

Zadanie 2. obejmuje:

•  organizację: konferencji, szkoleń, seminariów, konkursów ekologicznych, wizyt studyjnych, wydanie publikacji, filmów poświęconych korytarzom ekologicznym, organizację akcji informacyjnych podkreślających znacznie korytarzy ekologicznych, potrzebę ich uwzględniania w działaniach i procesach planistycznych.

Projekt (w zakresie wyznaczenia korytarzy ekologicznych podlegających ochronie) realizowany będzie na obszarze 11 nadleśnictw oraz Bieszczadzkiego Parku Narodowego (BdPN), Magurskiego Parku Narodowego (MPN) i ich otulin, zaś działania zmierzające do podniesienia poziomu wiedzy i świadomości znaczenia korytarzy będą adresowane do mieszkańców całego regionu.

Teren działania Nadleśnictwa Lesko leży w obszarze przejściowym pomiędzy Bieszczadami Wysokimi na południu, a lesistymi kompleksami Pogórza Przemyskiego i Pogórza Dynowskiego na północy, oraz  Beskidem Niskim na zachodzie. Z tego punku widzenia bardzo ważne jest zidentyfikowanie tras migracyjnych zwierzyny (tzw. korytarzy) na kierunkach: południe - północ, oraz wschód – zachód.

Dodatkowo, bardzo ważnym aspektem całego przedsięwzięcia jest to, że przez ten teren przebiegają główne szlaki komunikacyjne w regionie. Są to:

- droga krajowa nr 84, Sanok – Krościenko do granicy z Ukrainą

- droga wojewódzka nr 893, fragment tzw. dużej obwodnicy bieszczadzkiej

- droga wojewódzka nr 894, fragment tzw. małej obwodnicy bieszczadzkiej

- droga wojewódzka nr 892, Zagórz – Komańcza, do granicy ze Słowacją,

oraz szereg dróg powiatowych i gminnych, które mogą być potencjalną przeszkodą przy swobodnym przemieszczaniu się zwierzyny. Dodatkowo teren ten jest dosyć gęsto zaludniony, a zabudowa mieszkalna z roku na rok coraz bardziej rozciągnięta.

Z tych powodów wyznaczenie i utrzymanie istniejących korytarzy ekologicznych ma bardzo istotne znaczenie dla utrzymania żywotnych populacji gatunków karpackiej fauny puszczańskiej (wilka, rysia, niedźwiedzia, jelenia, dzika i żubra)

Projekt „Ochrona ostoi karpackiej fauny puszczańskiej – korytarze migracyjne" (KIK/53) współfinansowany przez Szwajcarię w ramach  szwajcarskiego programu współpracyz nowymi krajami członkowskimi Unii Europejskiej