Za datę powstania Nadleśnictwa Lesko uważa się dzień 28 września 1944 r., w którym to został powołany przez Dyrekcję Lasów Państwowych Okręgu Rzeszowskiego w Tarnowie na stanowisko Nadleśniczego Nadleśnictwa Lesko inż. Władysław Kobiela. Na pierwszą siedzibę zajęto budynek hr. Krasickiego, posadowiony naprzeciwko zamku w Lesku i był siedzibą do 1987 r.
Od 1 października 1944 r. przyjmowano do pracy pozostałych pracowników biurowych i terenowych nadleśnictwa

Bardzo duży wpływ na strukturę lasów naszego terenu, ich zasobność i stan sanitarny miała II wojna światowa. Działania wojenne spowodowały znaczne szkody w lasach. Prawie połowa powierzchni drzewostanów dzisiejszego obrębu Lesko od 17 września 1939 r do 22 czerwca 1941 r. była pod okupacją sowiecką, a po tym okresie, pod okupacją niemiecką – granica sowiecko-niemiecka na rzece San. Masowy i niekontrolowany wyrąb drzewostanów prowadzili Sowieci w latach 1939-1941 pozyskując w ten sposób surowiec drzewny niezbędny do budowy systemu bunkrów i umocnień linii Mołotowa. Podobnie czynili Niemcy po stronie zachodniej Sanu. Pamiątką przetaczającego się frontu poza zniszczeniami drzewostanów spowodowanymi ostrzałem i bombardowaniem pozycji obronnych są pozostałości odłamków pocisków w drewnie także obecnie pozyskiwanym.

Nasze nadleśnictwo w końcu 1944r. obejmowało powierzchnie 10500 ha. Podzielone zostało na 5 leśnictw: Łukawica, Uherce, Olszanica, Ropienka i Wańkowa.

W 1945 r., ze względu na dużą zarządzaną powierzchnię, oraz brak wystarczających sił i środków do należytego nadzoru nad lasami, dokonano zmiany granic Nadleśnictwa Lesko. Zmniejszono jego powierzchnię do 5500 ha, utrzymując w/w leśnictwa. Pozostała powierzchnia została przekazana do sąsiedniego Nadleśnictwa Sanok. Od tego momentu od zachodu i południa naturalną granicą nadleśnictwa stała się rzeka San.

Lata 1945-1947 to głównie tworzenie administracji leśnej. Normalna działalność i prowadzenia gospodarki leśnej było niemożliwe ze względu na działania wojenne prowadzone przez Ukraińską Powstańczą Armię (U.P.A), której oddziały stacjonowały w kompleksach leśnych. Leśnicy z narażeniem życia i zdrowia pełnili swoje obowiązki.

Sytuacja tworzenia i warunków pracy administracji leśnej na tym terenie była bardzo trudna. Dopiero jesienią 1947 r. można było przystąpić do normalnej gospodarki leśnej na ternie działania nadleśnictwa. Szacowano szkody i zniszczenia wojenne, odnawiano zręby, halizny i płazowiny oraz zalesiano grunty nieleśnej słabej, jakości, stanowiące opuszczone majątki osób przesiedlonych do ZSRR oraz na Ziemie Zachodnie w ramach Akcji „Wisła”. Ogółem zalesiono ok. 2490 ha gruntów porolnych, przeważnie sosną, brzozą i olszą szarą siewem i sadzeniem. Najlepsze rezultaty przyniosły zalesienia sosnowe.

Okres gospodarki powojennej charakteryzował się początkowo dużym pozyskaniem użytków przygodnych w drzewostanach uszkodzonych wskutek działań wojennych. Główne zadania gospodarcze stanowiła poprawa stanu sanitarnego lasu. Zaniedbano wówczas cięcia pielęgnacyjne młodników i drzewostanów. Ze względu na wyludnienie spowodowane działaniami wojennymi i akcją „Wisła” oraz fatalną infrastrukturą drogową, gospodarowanie w tych lasach było bardzo utrudnione.

Od 1950 r. do 1963 r. Nadleśniczym Nadleśnictwa Lesko był inż. Kazimierz Sadowski, za jego kadencji dokonała się kolejna zmiana powierzchni i zostały zakończone pierwsze prace urządzeniowe lasów nadleśnictwa. Zmiany granic związane były z korektą granic Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej po II wojnie światowej.

W latach 1950-1952 prowadzono prace urządzeniowe, których uwieńczeniem był pierwszy plan urządzenia lasu, według którego prowadzono planowaną gospodarkę leśną w latach 1952-1962.

W roku 1963 przystąpiono do sporządzenia definitywnego planu urządzenia lasów Nadleśnictwa Lesko, który zaczął obowiązywać od 1967 r. Teren nadleśnictwa podzielono na 6 leśnictw: Manasterzec, Uherce, Glinne, Myczków, Średnia Wieś, Weremień.

W roku 1972 na mocy decyzji Ministra Rolnictwa, Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego, Nadleśnictwo Lesko w poprzednich granicach przestało istnieć i powołano nową jednostkę pod tą samą nazwą, powiększoną o zlikwidowane Nadleśnictwo Zagórz o powierzchni 10500 ha. Powstało wtedy Nadleśnictwo Lesko w nowych granicach, złożone z dwóch obrębów leśnych: Lesko i Zagórz. Nadleśniczym został mgr inż. Edward Sudoł i pełnił tę funkcję do 1991 r.

W latach 1991-1994 nadleśniczym był mgr inż. Dariusz Wrzos, następnie po nim objął tę funkcję mgr inż. Józef Kosiba, który sprawował swoje obowiązki w latach 1994-2017, w kolejnych latach 2017-2024 nadleśniczym był mgr inż. Zbigniew Pawłowski. Obecnie nadleśniczym jest mgr inż. Jan Mazur.

Obecnie siedziba Nadleśnictwa znajduje się w miejscowości Łączki obok Leska.