Uwzględniając „Regionalizację przyrodniczo-leśną Polski 2010” (R. Zielony, A. Kliczkowska 2012), lasy naszego nadleśnictwa położone są w:

Krainie Karpackiej - 8,

Mezoregion Jasielsko-Sanocki - 8-3 (64,5%),

Mezoregion Dukielski - 8-16 (18,3%),

Mezoregion Bieszczadów Niskich - 8-17 (17,2%).

Większość powierzchni (64,5%) Nadleśnictwa leży w mezoregionie Jasielsko-Sanockim. Szczegółowy przebieg granic mezoregionów został przedstawiony w „Programie ochrony przyrody”.

Nasz lasy leżą w terenie silnie urzeźbionym, zajmując przeważnie szczytowe partie wyższych wzniesień oraz bardziej strome stoki. Część północno-zachodnia i zachodnia terenu ma charakter podgórski o niewyraźnie zaznaczonych grzbietach, przechodzących w płaskowyż, pozostała część ma charakter górski z wyraźnie zaznaczonymi grzbietami i dolinami potoków. Wszystkie kompleksy leśne poprzecinane są licznymi potokami i jarami o różnym stopniu nachylenia i różnej wystawie. Najwyższe wzniesienia omawianego terenu to: Słonne – 675 m, Bukowina 724 m, Tokarnia – 777 m n.p.m.

Obszar Nadleśnictwa charakteryzuje się wysokimi walorami przyrodniczymi, na które składają się drzewostany odznaczające się wysokim stopniem naturalności, zbiorowiska roślinne z licznym udziałem roślin chronionych i rzadkich, bogata fauna. Najcenniejsze przyrodniczo obszary i obiekty objęto ochroną prawną. Na naszym terenie znajduje się 6 rezerwatów przyrody, oraz dwa projektowane rezerwaty. Duża część terenu Nadleśnictwa jest objęta ochroną obszarową w postaci parków krajobrazowych
(Park Krajobrazowy Gór Słonnych) i obszarów chronionego krajobrazu (Wschodniobeskidzki Obszar Chronionego Krajobrazu i Obszaru Chronionego Krajobrazu Beskidu Niskiego).

W ramach sieci NATURA 2000 ustanowione zostały obszary specjalnej ochrony ptaków: „Beskid Niski" i „Góry Słonne", ponadto Specjalny Obszar Ochrony Siedlisk „Góry Słonne" został uznany za ważny dla Wspólnoty Europejskiej (OZW), a kolejny („Dorzecze Górnego Sanu") jest projektowany. Ekosystemy leśne i ich elementy chronione są w ramach racjonalnej wielofunkcyjnej gospodarki leśnej opartej na podstawach ekologicznych.

W naszym nadleśnictwie wyróżniono 10 typów siedliskowych lasu: 5 wyżynnych i 5 górskich. Jak widać na wykresie zdecydowanie dominuje las górski świeży (LGśw) zajmując 62% naszego terenu, co daje 11025,96 ha. Istotne znaczenie odgrywa również las wyżynny świeży (Lwyżśw), który zajmuje 34%, czyli 6171,85 ha. Łącznie te dwa typy siedliskowe lasu zajmują 97% powierzchni leśnej.

Pozostałe zinwentaryzowane typy siedliskowe lasu nie mają dużego znaczenia gospodarczego. Ale istotne znaczenie mają niewielkie odrębne fragmenty siedlisk wilgotnych, łęgowych oraz uboższych troficznie, które swą odmiennością wzbogacają lasy naszego nadleśnictwa.

Głównymi gatunkami lasotwórczymi w naszym nadleśnictwie jest buk i jodła, które zajmują 32% powierzchni leśnej oraz sosna zajmująca 27%. Taki skład gatunkowy silnie związany jest z udziałem typów siedliskowych lasu (Ryc.3). W naturalnym układzie
w dominującym lesie górskim świeżym (LGśw) siedlisko tworzą buk i jodła z udziałem jaworu. Towarzyszą im modrzew świerk i brzozą. Na gruntach porolnych przeważa sosna zwyczajna. Prócz LGśw istotne znaczenie odgrywa Lwyżśw, który tworzą jodła oraz w mniejszym stopniu buk, którym towarzyszą jawor, modrzew oraz świerk. W płatach grądów dominują dąb z grabem.

W siedlisku spotykane są też: wiąz, klon, jesion oraz czereśnia, a na gruntach porolnych sosna. Niewielka powierzchnia zajmowana jest także przez gatunki obce (sosna wejmutka, dąb czerwony). W dolinach potoków na żyznych glebach wytworzyły się najcenniejsze przyrodniczo, zalewane siedliska łęgowe: Lłwyż, LłG, OlJwyż oraz OlJG. W drzewostanie dominuje olsza szara, której towarzyszą jesion oraz wierzba, a w strefie przejściowej do siedlisk świeżych i wilgotnych także jodła.