Obszar Specjalnej Ochrony Ptaków Góry Słonne

Obszar Specjalnej Ochrony Ptaków „Góry Słonne" został ustanowiony tym samym aktem prawnym co poprzedni - rozporządzeniem Ministra Środowiska z dnia 27 października 2008 r. zmieniającym rozporządzenie w sprawie obszarów specjalnej ochrony ptaków Natura 2000 (Dz.U. nr 198, poz.1226).
Celem wyznaczenia Obszaru jest ochrona populacji dziko występujących gatunków ptaków, utrzymanie i zagospodarowanie ich naturalnych siedlisk zgodnie
z wymogami ekologicznymi, przywracanie zniszczonych biotopów oraz tworzenie biotopów. Przedmiotem ochrony są gatunki ptaków wymienione w załączniku
I Dyrektywy Rady 79/409/EWG oraz ich naturalne siedliska.
 
Poniższą charakterystykę obszaru zaczerpnięto ze Standardowego Formularza Danych, zaktualizowanego w styczniu 2007 r.
Obszar położony jest na Pogórzu Karpackim, w granicach PK Gór Słonnych. Obejmuje główne pasmo Gór Słonnych z najwyższym szczytem Słonny (671 m n.p.m.) oraz grzbiet Chwaniów. Jest to obszar stanowiący granicę europejskiego działu wód, oddzielającego zlewiska Morza Bałtyckiego i Morza Czarnego, o szczególnych walorach przyrodniczo-krajobrazowych i kulturowych. Silnie zróżnicowana budowa geomorfologiczna, która w kompozycji z szatą roślinną oraz światem zwierzęcym stanowi naturalny element krajobrazu. Grzbiety górskie mają układ rusztowy, typowy dla polskiej części Karpat Wschodnich. Teren jest odwadniany przez gęstą sieć rzek i potoków, które często wykształcają przełomowe odcinki dolin. Osobliwością jest występowanie licznych słonych źródeł, dających początek blisko 80 potokom o wodzie słonawej. Na terenie Obszaru występuje dwupiętrowy układ leśnych zbiorowisk roślinnych. W piętrze pogórza
(do 500 m n.p.m.) występują głównie leśne zbiorowiska grądowe odmiany wschodniokarpackiej. W reglu dolnym dominują lasy bukowe i bukowo-jodłowe.
Zaludnienie obszaru jest niewielkie, osady koncentrują się w dolinach. Pośród lasów znajdują się enklawy pól uprawnych, łąk i pastwisk, gdzie prowadzona jest gospodarka pasterska. Tereny dawniej użytkowane rolniczo, po wysiedleniach przeprowadzonych w latach 1945-47, dzisiaj podlegają sukcesji w kierunku zbiorowisk leśnych.

Lokalizacja Obszaru Specjalnej Ochrony Ptaków „Góry Słonne"
w zasięgu terytorialnym Nadleśnictwa Lesko.
 


W Obszarze występuje co najmniej 28 gatunków ptaków z Załącznika
I Dyrektywy Ptasiej.
W okresie lęgowym obszar zasiedla 5 par orła przedniego, 40-60 par puszczyka uralskiego, około 40 par orlika krzykliwego oraz co najmniej 1% populacji krajowej następujących gatunków ptaków: bocian czarny, puchacz, sóweczka; w stosunkowo wysokim zagęszczeniu występują: bocian biały, derkacz, dzięcioł trójpalczasty oraz drozd obrożny.
Na terenie Obszaru odnotowano następujące gatunki ptaków wymienione
w załączniku I Dyrektywy Ptasiej: (A030) bocian czarny Ciconia nigra, (A031) bocian biały Ciconia ciconia, (A072) trzmielojad Pernis apivorus, (A075) bielik Haliaeetus albicilla, (A080) gadożer Circaetus gallicus, (A081) błotniak stawowy Circus aeruginosus, (A082) błotniak zbożowy Circus cyaneus, (A084) błotniak łąkowy Circus pygargus, (A089) orlik krzykliwy Aquila pomarina, (A091) orzeł przedni Aquila chrysaetos, (A092) orzełek włochaty Hieraaetus pennatus, (A094) rybołów Pandion haliaetus, (A104) jarząbek Bonasa bonasia, (A122) derkacz Crex crex, (A127) żuraw Grus grus, (A193) rybitwa rzeczna Sterna hirundo, (A215) puchacz Bubo bubo, (A217) sóweczka Glaucidium passerinum, (A220) puszczyk uralski Strix uralensis, (224) lelek Caprimulgus europaeus, (A229) zimorodek Alcedo atthis, (A234) dzięcioł zielonosiwy Picus canus, (A236) dzięcioł czarny Dryocopus martius, (A238) dzięcioł średni Dendrocopos medius, (A239) dzięcioł białogrzbiety Dendrocopos leucotos, (A246) lerka Lullula arborea, (A320) muchołówka mała Ficedula parva, (A321) muchołówka białoszyja Ficedula albicollis, (A338) gąsiorek Lanius colluri, (A241) dzięcioł trójpalczasty Picoides tridactylus. Z ptaków wymienionych w Polskiej Czerwonej Księdze Zwierząt (Głowaciński 2001) bytuje tu: dzięcioł białogrzbiety Dendrocopos leucotos, puchacz Bubo bubo, puszczyk uralski Strix uralensis i orlik krzykliwy Aquila pomarina.
Obszar charakteryzują rozległe połacie dobrze wykształconych zbiorowisk leśnych, ze specyficznymi odmianami wschodniokarpackich grądów. Rzeki
o naturalnym charakterze, z dobrze zachowanymi roślinnymi zbiorowiskami nadrzecznymi. Bogata flora roślin naczyniowych - ok. 900 gatunków, w tym wiele wschodniokarpackich, występujących na skraju zasięgu, rzadkich i chronionych prawnie. Jest to ważna ostoja fauny leśnej, w tym dużych drapieżników; rzeka Strwiąż jest ostoją minoga ukraińskiego; wśród bezkregowców odnotowano wiele gatunków endemicznych. Górujące nad całym obszarem kompleksy wysokopiennego lasu mieszanego, podzielone długimi ciągami dolin z łąkami
i polami, stanowią niepowtarzalne walory krajobrazowe.